Przez cały serial najbardziej irytuje Hiro Nakamura będący raczej błaznem niż superbohaterem. Kolo z rozumem odwrotnie proporcjonalnym do mocy przenoszenia się w czasie i zatrzymywania rzeczywistości. Jego rozwój umysłowy zatrzymał się w wieku ośmiolatka... Trzy szare komórki miotające się w ciele dorosłego osobnika. Nie wyciąga żadnych wniosków ze swoich podróży, naiwność do sześcianu. Mając tyle czasu do dyspozycji, i tylu potencjalnych mistrzów z przeszłości (Hiro przenosi się w czasie robiąc krzywe miny) - żeby nie nauczyć się władania kataną lub jakąkolwiek sztuką walki!!!!!! Zmarnowany talent...

Następna ofiara... Claire Bennet. Ta to już przechodzi samą siebie w w odcinku 6 sezonu nr 3... Porywa się na "władcę marionetek" z paralizatorem, ale zamiast przestudiować w domu akta sprawy (ma cale archiwum po tatuśku) i po prostu przeczytać co kolo potrafi - poraża go... ale słowami!!! Po cholerę jej ten paralizator?! Czy to jakiś konkurs elokwentnych wypowiedzi czy film o superbohaterach?!? Claire - jeśli widzisz złoczyńcę to nie truj o pogodzie tylko pakuj znienacka elektrody w d... delikwenta. Gadkę strzelicie sobie na poziomie nr 5. Im dalej w serial, tym większa irytacja z naiwności tej - pożal się - superbohaterki

Całkowicie się zgadzam, również z Modliszką. Ja dodałbym jeszcze Sylara. Ta nagła przemiana ze złego w dobrego... Jestem obecnie w połowie 3. sezonu a już jestem co najmniej zirytowany. To, co się tam dzieje, to kompletne pomieszanie z poplątaniem. Jeśli pierwsze dwa sezony były poukładane, tak tutaj robią wodę z mózgu. Zaczyna mi to przypominać telenowelę argentyńska (czy jak one się tam nazywają), z tym wyjątkiem, że zamiast żonglowania "miłością", żonglują mocami.